معنی آفتاب پرست در فرهنگ فارسی عمید

جانوری شبیه سوسمار با زبان دراز، چشمان بزرگ و دُم بلند که می تواند خود را به رنگ محیط درآورد، آفتاب گردک، حِربا، خورپا، سوسمار هفت رنگ، کسی که آفتاب را پرستش کند، خورشیدپرست، گیاه علفی با کاسبرگ های پَهن گسترده و گل سفید، هر سویی کآفتاب سر دارد / گل ازرق در او نظر دارد ی لاجرم هر گلی که ازرق هست / خواندش هندو آفتاب پرست (نظامی۴ - ۶۸۶)، در علم نجوم از صورت های فلکی نیمکرۀ جنوبی، حِربا

معنی آفتاب پرست در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه آفتاب را چون خدائی یا قبیله ای نیایش کند

معنی آفتاب پرست در فرهنگ فارسی معین

جانوری است شبیه به مارمولک، از رده خزندگان با زبانی دراز که از آن برای شکار حشرات استفاده می کند، گیاهی از تیره گاوزبان که در اراضی بایر روید، و گل های کوچک و سفید و آبی دارد، مجازاً، زرتشتی، کافر